Völd fara konum vel

Pistillinn minn úr Viðskiptablaðinu frá því á miðvikudaginn er kominn inn á heimasíðu FKA. Ætli sé þá ekki best að ég setji hann hér inn líka? Titillinn er útfærsla á slagorði sem Elísabet Ronaldsdóttir fann upp fyrir eina af aðgerðum Femínistafélagins: "Föt fara konum vel". 

Völd fara konum vel

Fann ekki stæði við Alþingishúsið og þurfti að leggja í Hafnarstrætinu. Var aðeins of sein svo ég strunsaði áfram í regnúðanum. Félag kvenna í atvinnurekstri, FKA, hóf vetrarstarf sitt með heimsókn í Alþingishúsið og því ætlaði ég ekki að missa af. Ég náði sem betur fer í tæka tíð, akkúrat þegar Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir bauð um 130 FKA konur velkomnar á þing.

Konur í 63 þingsætum
Við fengum að setjast í þingsætin. Ég lenti í sæti Guðfinnu Bjarnadóttur og var alsæl með það. Þar hlustaði ég á Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur utanríkisráðherra og Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur menntamálaráðherra miðla okkur af reynslu sinni sem konur á þingi. Þær voru báðar á því að staðan hefði breyst til batnaðar með auknum fjölda kvenna á þingi en nóg væri eftir enn. Þær voru magnaðar báðar tvær og valdið fer þeim afskaplega vel. Ég játa að ég dauðöfundaði Margréti Kristmannsdóttur formann FKA sem flutti jómfrúarræðuna sína fyrir fullum þingsal af konum. Ætli þetta sé ekki einsdæmi? Fjölmargir karlar hafa flutt sínar jómfrúarræður fyrir þingsal skipuðum einvörðungu karlmönnum. Ætli hitt eigi nokkurn tímann eftir að gerast þegar þing er starfandi?

Konurnar ekki þar sem völdin eru
Íslenskar konur fengu kjörgengi árið 1915. Kjörgengi og kosningaréttur héldust hönd í hönd. Fyrsta konan settist þó ekki á þing fyrr en árið 1922 og var það Ingibjörg H. Bjarnason. Fram til ársins 1983 voru aldrei fleiri en þrjár konur á þingi í einu. Núna eru þær 21, karlarnir 42. Kristín Ástgeirsdóttir, sem nýverið tók við starfi framkvæmdastýru Jafnréttisstofu, vitnaði í orð SÞ frá 1975 í viðtalið við Fréttablaðið þann 2. september: „Þar sem völdin eru, þar eru konurnar ekki“. Þess vegna er athyglisvert að fylgjast með því að á sama tíma og konum fjölgar á þingi, þá eru völdin að færast í síauknum mæli út í atvinnulífið. Þar er óhætt að segja að konurnar séu ekki við völd.

FKA stofnað fyrir 8 árum
Þrátt fyrir lítinn mun á atvinnuþátttöku kvenna og karla á Íslandi eru konur nánast ósýnilegar á toppi atvinnulífsins. Einungis 22 konur eru forstjórar 300 stærstu fyrirtækja landsins, þær eru 3% stjórnarformanna í 100 stærstu og 8% stjórnarmanna, sem er fækkun frá 2005. Staðan er þannig að konur í atvinnurekstri sáu ástæðu til að stofna eigið félag fyrir átta árum þar sem hægt er að byggja upp tengslanet, efla frumkvöðlakraft kvenna og stuðla að auknum sýnileika kvenna í viðskiptalífinu.

Ekkert að marka Aristóteles
FV&H birti í gær niðurstöður úr launakönnun sinni sem sýnir að kynbundinn launamunur fyrir sömu störf er að aukast, ef eitthvað er. Það kemur reyndar ekki á óvart og hefur dr. Lilja Mósesdóttir hagfræðingur meðal annars bent á þessa þróun. Vesturlöndin eru að upplifa bakslag í jafnréttismálum sem birtist í auknu misrétti, valdatilfærslu, þrýstingi á að fá konurnar aftur inn á heimilin, klámi, klámvæðingu og kynbundnu ofbeldi. Vigdís Finnbogadóttir fyrrum forseti íslenska lýðveldisins hefur margoft bent á að konur eru ein vannýttasta auðlind okkar. Fólk sem heldur fast í þær hugmyndir Aristótelesar að annað kynið eigi að vera æðra hinu og það kyn eigi að stjórna og hinu að vera stjórnað fær vonandi einhvern tímann tækifæri til að mæta á samkomu eins og þá í Alþingishúsinu á mánudaginn þar sem kraftur kvenna mettaði andrúmsloftið og auðséð var að völd fara konum vel.

 

Góð byrjun

Óhætt að segja að vikan hafi byrjað vel. Á mánudaginn fór ég á fyrsta atburð vetrarins hjá FKA. Það var heimsókn í Alþingishúsið, síðan var móttaka í Iðnó og endað á kvöldverði á Fiskmarkaðnum. Mjög vel lukkað í alla staði. Ingibjörg Sólrún og Þorgerður Katrín fóru á kostum í ræðustól Alþingis og sérstaklega gaman að sjá hvað valdið fer þeim vel! Margrét Kristmannsdóttir formaður FKA flutti síðan jómfrúarræðu sína á þingi - fyrir fullum þingsal af konum. Ekki amalegt það og spurning hvort slíkt eigi nokkurn tímann eftir að gerast þegar þing er að störfum - þó oft hafi það gerst á hinn veginn. En ég efast um að margir hafi flutt jómfrúarræðu sína eins skörunglega og Margrét gerði enda er hún eindæma góð ræðukona. 

Í gærkvöldi var fyrsta Hitt Femínistafélagsins - og jafnframt fyrsta Hittið sem ég fer á án þess að vera talskona. Játa að það var afskaplega notalegt að bara mæta og hlusta Þær Jóhanna Sigurðardóttir og Kristín Ástgeirsdóttir gáfu okkur fullt tilefni til bjartsýni - nú fer vonandi eitthvað að gerast í jafnréttismálunum. Krossa bara fingur um að þær eigi ekki við ofurefli að etja þegar kemur að því að fá fé í verkefni. Launamálin voru efst á baugi en einnig var mikið rætt um fræðslu, bæði í kynjafræði og almenna mannréttindafræðslu. Síðan var auðvitað komið inn á fjölmörg önnur mál en tveggja tíma fundur dugar auðvitað ekki til að kryfja þetta til mergjar - en var svo sannarlega gott start.  Við sátum síðan við allt of lengi frameftir en það var vel þess virði. Fátt kemur heilanum á flug eins og skoðanaskipti við femínista. Veit ekki hvernig ég fór að áður en Femínistafélagið var stofnað...!

Svörin á Hittinu

Þá er enn ein launakönnunin komin sem sýnir að launamunur kynjanna er ekki að minnka - heldur er hann að aukast. Þessi þróun á væntanlega eftir að halda áfram næstu árin. Hvað er til ráða?

Ja þegar stórt er spurt er fínt að tékka á svörunum hjá Femínistafélaginu. Fyrsta Hitt vetrarins er í kvöld:

Hvað á að gera í þessu?

Fyrsta Hitt Femínistafélags Íslands veturinn 2007-2008

Femínistafélag Íslands heldur fyrsta Hitt vetrarins þriðjudaginn 11. september næstkomandi kl. 20 á Bertelstofu Thorvaldsen bars, Austurstræti 8. Þar munu Jóhanna Sigurðardóttir félagsmálaráðherra og Kristín Ástgeirsdóttir, nýskipuð framkvæmdastýra Jafnréttisstofu halda stutt erindi. Að framsöguerindum loknum er opnað fyrir umræður, en dagskráin stendur í tvo tíma.

Fundarstýra er Auður Magndís Leiknisdóttir, talskona Femínistafélags Íslands.

Á hittinu bjóðum við ráðherra jafnréttismála og framkvæmdastýru Jafnréttisstofu velkomnar til starfa en spyrjum þær um leið hvernig þær hyggist vinna að jafnrétti kynjanna, hvaða verkefni þær vilji setja í forgang og hvert þær sæki innblástur í starfi sínu að jafnrétti kynjanna.

Femínistar leita svara við því hvert hlutverk stjórnvalda eigi að vera í jafnréttisbaráttunni og hvernig megi vinna að jafnrétti á þeim sviðum sem erfitt er að mæla, t.d. kynfrelsi kvenna og virðingu fyrir störfum þeirra, innan heimilis og utan. Þá er launamunur kynjanna að því er virðist óendanlegt vandamál sem leita þarf nýrra og varanlegra lausna á. Bæði ráðherra og framkvæmdastýra Jafnréttisstofu eru nýjar í starfi og er Hittið því tilvalinn vettvangur til umræðu um framtíð mála.

Hitt Femínistafélags Íslands eru haldin mánaðarlega yfir vetrartímann. Þau eru vettvangur fyrir femínista af báðum kynjum til að skiptast á skoðunum og ræða það sem er á döfinni hverju sinni.
 

Viðvarandi kynjabundinn launamunur hjá FVH

Keppninni hætt?

Afskaplega væri nú yndælt ef þessari frétt hefði fylgt eftirfarandi yfirlýsing frá Arnari Laufdal, eiganda konusýningarinnar:

Við höfum seint og um síðir áttað okkur á þeim fáránleika sem fylgir því að keppa um hver er sætasta stelpan. Við höfum loksins áttað okkur á því að við viljum aðra framtíð fyrir dætur okkar. Við viljum að þær séu metnar að verðleikum og virtar sem manneskjur. Þess vegna hættum við nú þegar að halda keppni þar sem dætur landsins eru vegnar og metnar eins og nautgripir á leið í slátrun. Keppnin minnir okkur óþægilega mikið á uppoð sem haldin voru á ambáttum hér áður fyrr. Við viljum helst vera álitnir hafa tekið einhverjum framförum síðan þá, öðrum en að pakka konunum inn í síðkjól í sumum atriðanna. Við hvetjum alla áhugamenn um keppnina að snúa sér frekar að því að kjósa konur á þing, velja þær í ábyrgðarstöður í viðskiptalífinu og hækka við þær launin. Þær eiga það nefnilega skilið.

Elínu Gestsdóttur sagt upp störfum

Gleði

Ég hef verið svo heppin að hitta nokkrum sinnum á ævinni fólk sem hefur haft djúpstæð áhrif á líf mitt, lífssýn eða skoðanir. Þegar ég rétt um tvítugt hóf nám í University of Kansas í Lawrence eignaðist ég góða vinkonu frá Japan. Eftir að námi lauk héldum við sambandi í nokkur ár og ég fór einu sinni til Frakklands að heimsækja hana. En hún skellti sér svo í ferðalög víðs vegar um heiminn og þá rofnaði sambandið. Núna fyrir tilstilli internetsins er ég búin að finna hana aftur. Hér ríkir því mikil hamingja, enda 10 ár síðan ég heyrði í henni síðast. Hún er ein af þessum manneskjum sem breytti mér, eingöngu með því að vera hún sjálf. Aldrei, fyrr né síðar, hef ég hitt eins óþvingaða manneskju sem er bara blátt áfram hún sjálf. Það voru mikil viðbrigði fyrir manneskju frá Íslandi þar sem allir reyna að falla inn í hópinn og gera ekkert út fyrir rammann... 

Anyways, hér ríkir sem sagt mikil gleði

Hvernig rækta á býflugur

Ég fjárfesti nýlega í bókinni The Rough Guide to Ethical Shopping. Hún er stútfull af alls kyns fróðleik um „siðferðileg kaup“ á vörum eins og mat, fötum, fjárfestingum, heimilisvörum og ferðalögum. Það kom mér á óvart að sjá að bókin er gefin út árið 2004 og í framhaldi af því velti ég fyrir mér hvort við Íslendingar séum ekki ansi aftarlega á merinni hvað varðar viðskiptasiðferði í samhengi við umhverfið, hvort sem litið er á það frá neytendahliðinni eða að sjá ónýtt viðskiptatækifæri á markaði sem á væntanlega bara eftir að stækka.

5 aðferðir
Fjallað er um 5 aðferðir við siðferðileg kaup. Fyrstu tvær eru að kaupa Fairtrade vörur eða hreinlega að sniðganga ákveðnar vörur (boycott). Hins vegar er ómögulegt að versla allt þannig og því er stungið upp á að velja ábyrgasta aðilann sem er í boði af stóru aðilunum. Heimurinn á mest undir því að stóru aðilarnir, þar sem veltan er mest, taki upp betri viðskiptahætti og því getur verið áhrifaríkt að setja meiri pressu á þá. Síðast en ekki síst er stungið upp á því að fólk hreinlega dragi úr innkaupum og kaupi minna og einnig að kaupa vörur sem eru ræktaðar eða framleiddar á heimaslóðum til að spara flutningskostnað langar leiðir.

Skór fyrir grænmetisætur
Eitt sem hefur stoppað marga í að spá í hvaða vörumerki er best að kaupa er skortur á upplýsingum. Þetta virðist vera óendanlegur frumskógur og fólk hefur hreinlega ekki tíma til að berjast í gegnum hann. Þess vegna tel ég mig einstaklega heppna að hafa dottið niður á bókina því einhver annar er búinn að vinna vinnuna og ég get auðveldlega flett upp hvaða fyrirtæki eru á plús listanum og hver eru á svarta listanum. Internetið er líka gagnlegt hjálpartæki. Ég skoðaði nokkrar vefsíður sem bent er á í bókinni. Á www.fishonline.org er hægt að skoða ástand fiskitegunda og hvort er mælt með þeim eða ekki. Íslenski þorskurinn kemur sem betur fer ágætlega út. Vefsíður eins og www.corporatewatch.org.uk  eru gagnlegar til að skoða stórfyrirtæki og sögu þeirra. Á www.onevillage.co.uk er hægt að fjárfesta í dásamlegu hengirúmi og fleiri vörum framleiddum af handverksfólki frá sumum fátækustu ríkjum heimsins. Ef þig vantar far þá geturðu athugað www.freewheelers.com sem gengur út á að draga úr bílanotkum með því að tengja saman bílstjóra og farþega. Ef þú ert til dæmis að fara frá Amsterdam til Prag þann 8. júlí á næsta ári geturðu fengið far með Jesper. Á www.vegetarian-shoes.co.uk er hægt að finna skó sem ekki eru gerðir úr leðri eða öðrum dýraafurðum.

Nei takk, ekki býflugnabú í garðinn minn
Tímaritið The New Consumer, sem fjallar aðallega um Fairtrade heldur einnig úti spennandi vefsíðu. Ég get vel hugsað mér að gerast áskrifandi að blaðinu og reyna að fylgjast betur með hvernig ég get orðið meðvitaður neytandi. Ég set hins vegar fótinn niður þegar kemur að nýjasta æðinu sem kynnt er á forsíðu vefsins www.newconsumer.com. Þar er að finna leiðbeiningar fyrir borgarbúa um hvernig setja á upp býflugnabú út í garði svo hægt sé að framleiða eigið hunang. Þó ég voni heitt og innilega að við getum tekið okkur á og breytt lífsháttum svo jörðin verði byggileg fyrir komandi kynslóðir þá vona ég líka að nágrannar mínir sleppi býflugnaræktinni.

**

Þessi pistill birtist í Viðskiptablaðinu þann 1. ágúst 2007. 

Sammála og ósammála

Ég er mjög hlynnt því að ríkið sjái um almenna póstdreifingu og því sem henni fylgir. Póstdreifing á alla staði er ekki endilega fjárhagslega hagkvæm en eitt af því sem við höfum skilgreint sem réttindi í nútímasamfélagi, þ.e. að fá póstinn sinn daglega. 

Hins vegar er ég sammála þeim hjá Heimdalli í því að Íslandspóstur er að teygja sig langt út fyrir sitt starfssvið - inn á starfssvið sem á betur heima á einkamarkaði. Mér fannst slæmt að Pósturinn skyldi fjárfesta í prentsmiðju á sínum tíma og leitt að heyra að frekari landvinningar eru fyrirhugaðir. Ef ég væri hrifin af samsæriskenningum myndi ég segja að kannski væri þetta meðvituð ákvörðun til að þrýsta á um að fyrirtækið verði einkavætt sem fyrst, eða þá að stjórnendur séu sannfærðir um einkavæðingu og séu að styrkja stöðu Póstsins áður en til þess kemur. 

Segja Íslandspóst kominn langt út fyrir hlutverk sitt

Um höfðatölujafnrétti

Á vefritinu eggin.is er að finna áhugaverða grein (í ísl. þýðingu) eftir Zoe Williams. Greinin gagnrýnir áherslu á höfðatölujafnrétti í baráttunni fyrir jafnrétti kynjanna. Í greininni eru margir góðir punktar - þó mér finnist höfundur full sofandi fyrir þeirri umræðu sem hefur átt sér stað um að höfðatölujafnrétti er ekki forsenda fyrir jafnrétti heldur þurfi heilan helling annað til. Hér eru nokkrar hugleiðingar varðandi það:

Þetta er áhugaverð grein – fullt af góðum punktum. Finnst hún reyndar full hörð á því að femínistar einblíni eingöngu á höfðatölujafnréttið. Mér finnst það ekki eiga við hér í það minnsta... Hefur m.a. verið rætt á umræðupóstlista FÍ nokkrum sinnum. Þorgerður Einars hefur líka verið ötul í fræðilegri umræðu um akkúrat þetta. Annars er mín forgangsröðun svona þegar kemur að ýmsu, sérstaklega röðun á prófkjörslista og þess háttar:

Kvenkyns femínisti
Karlkyns femínisti
Kona sem ekki er femínisti
Karl sem ekki er femínisti

Hins vegar er ég alveg sammála því að höfðatalan ein og sér þarf ekki að þýða mikið fyrir jafnrétti. Væri t.d. gaman að rannsaka hvernig konur það eru sem komast í gegnum glerþakið – eru það konur sem eru líklegastar til að rugga ekki karlakerfinu, konur með karllæga eiginleika eða konur sem komast áfram á eigin forsendum? Þetta síðasttalda er ekki einfalt – enda er ég mótfallin því að eigna karlkyninu karllæga eiginleika á máta sem segir að sumir karllægir eiginleikar séu ekki á forsendum sumra kvenna (og öfugt).

Ef að höfðatala tryggði okkur jafnrétti þá væri jafnrétti á Íslandi – eru kynin hér í nokkurn veginn jöfnum hlutföllum. Það væri einnig jafnrétti í heiminum því kynjahlutföllin eru líka ca í jafnvægi í heildina litið. Eins væri jafnrétti í gagnkynhneigðum samböndum því þar er höfðatalan líka í jafnvægi. Hvort sem við lítum á smæstu eða stærstu eininguna þá er höfðatalan í lagi – en samt er ekki jafnrétti (eða kynjaréttlæti, sem er orð sem ég verð alltaf hrifnari og hrifnari af).

Ég vil reyndar halda því fram að innan femínismans sé besta vitundin um að kynið eitt skiptir ekki öllu máli. Sjaldan, ef nokkurn tímann, grípa femínistar til réttlætinga eins og “en það var kona sem gerði þetta og þar af leiðandi hlýtur þetta að vera bæði jafnréttissinnað og í lagi”. Þvert á móti útskýra femínistar valdamisræmið í gegnum kynjakerfið þar sem bæði konur og karlar taka þátt í að viðhalda kerfinu. Femínisminn gerir því kynin samábyrg fyrir breytingum á kerfinu á meðan hið fyrrnefnda finnst mér vera smitað af eðlishyggju og þeirri hugsun að karlar séu vondir en konur góðar – eða hvað annað þýðir það ef konur geta ekki gert neitt rangt? Ef konur sem gerendur eru notaðar sem réttlæting á hlutum sem eru í anda kynjamisréttis þá er þar með ýjað að því að aðeins karlar geti beitt kynjamisrétti – sem er alrangt.

En, að þessum orðum sögðum, þá finnst mér líka að umræðan sé stundum notuð til að varpa allri ábyrgð yfir á konur en fría karla sömu ábyrgð. Konur þurfa bara... Konur gætu breytt þessu ef þær bara... Það er leyfilegt að segja upphátt allt sem konur geta gert til að breyta stöðunni en ef minnst er á hvað karlar geta gert er það umsvifalaust stimplað sem karlahatur. Þessi sameiginlega ábyrgð vill því þvælast fyrir mörgum.

Sem sagt – mjög áhugavert umræðuefni með alls kyns flækjum og krúsídúllum :)

Tilnefning til jafnréttisviðurkenningar

Jafnréttisráð er nú að auglýsa eftir tilnefningum til Jafnréttisviðurkenningar 2007. Linda Blöndal hjá Síðdegisútvarpi Rásar 2 bjallaði í mig áðan til að tékka á hverja ég myndi tilnefna. Ég var nú reyndar aðeins búin að spá í að senda inn tilnefningar en þetta var kærkomið tækifæri til að tékka á fyrri handhöfum og rifja upp það sem vel hefur verið gert. Mér brá smá þegar ég sá að það hefur ekki enn verið veitt viðurkenning fyrir baráttuna gegn kynferðisofbeldi. Þar eru Stígamót fremst í flokki og þau eru númer 1 á listanum mínum. Nú er bara að krossa fingur...

En þó Stígamót séu efst á blaði þá eru fleiri sem eiga viðurkenninguna skilið að mínu mati. Rúna á Stígamótum væri t.d. vel að viðurkenningunni komin sem einstaklingur. Sömuleiðis Dr. Þorgerður Einarsdóttir, dósent í kynjafræði hjá HÍ. RIKK mætti líka alveg fá viðurkenningu - þó það sé kannski ólíklegt akkúrat í augnablikinu í ljósi þess að HÍ fékk viðurkenninguna fyrir 2 árum.

Fleiri samtök sem vinna að jafnrétti eru líka ofarlega í huga. Femínistafélagið, að sjálfsögðu! , Kvennaathvarfið, Kvennahreyfingin eins og hún leggur sig fyrir magnaða samstöðu... og margir fleiri. Hins vegar duttu mér engin fyrirtæki í hug!

En... það er Jafnréttisstofa sem tekur á móti formlegum tilnefningum - netfang [e-mail]. Sjá nánar á heimasíðu Jafnréttisstofu.

ps. og fyrst talið berst að Jafnréttisstofu - aldeilis frábært viðtal við Kristínu Ástgeirsdóttur í Fréttablaðinu á sunnudaginn.  

 

Ísland best í heimi

Hér er pistillinn minn sem birtist í Viðskiptablaðinu síðastliðinn miðvikudag. Birti hann hér til að bæta mér aðeins upp allt sem ég missti af að blogga um í fríinu! 

Ísland best í heimi?
Þjóðarstolt okkar Íslendinga getum við að hluta til útskýrt með því að við teljum okkur komin nokkuð langt í átt að siðmenntuðum heimi í samanburði við aðrar þjóðir. Viljum við þó ekki að innistæða sé fyrir þjóðarstoltinu? Að það sé byggt á bjargi en ekki sandi? Nokkra atburði síðustu daga má líta á sem beina atlögu að þjóðarstoltinu.

Í hverju felst frelsið?
Öll viljum við vera frjáls og teljum það til grundvallarmannréttinda. Við verjum hins vegar ekki nægum tíma í að ræða hvað frelsi er. Á stundum virðist umræðan snúast upp í að lög og reglur séu hömlur á frelsi. Sumir vilja líka meina að frelsi sé að geta gert allt sem ekki er ólöglegt og hafna þannig gagnrýnni hugsun og ábyrgð einstaklingsins. Með öðrum orðum að frelsinu fylgi engin ábyrgð. 

Sjálfsbjargarviðleitni?
Kannski vegna þess að við viljum trúa á hið góða eða einfaldlega vegna þess að við erum of löt þá dettur manneskjan stundum í að vilja réttlæta ranglæti heimsins á þeirri forsendu að kannski sé það ekki svo slæmt, eða hreinlega af hinu góða. Það gengur jafnvel svo langt að sumu vel meinandi fólki dettur í hug að réttlæta valdbeitingu við þvagsýnatöku. Tilgangurinn helgar meðalið er sagt. Hins vegar gleymist að ein af meginástæðunum fyrir baráttunni gegn kynferðisofbeldi er að það hefur langvarandi áhrif á þann sem fyrir verður. Vissulega gætum við leyst fjölmörg mál með pyntingum. Hversu margir grunaðir kynferðisbrotamenn myndu halda fast í sakleysi sitt við yfirheyrslur ef þeir væru pyndaðir til frásagnar? Mannréttindasamningar sem Ísland er aðili að kveða á um að tilgangurinn helgar ekki meðalið, sama hversu alvarlegur glæpurinn er. Stjórnarskráin okkar kveður á um að hér megi aldrei innleiða dauðarefsingu og ekki virðist vanþörf á að bæta við að hér megi heldur ekki innleiða kynferðisofbeldi sem refsingu fyrir ölvunarakstur.

Stærstu mistökin iðulega gerð þegar vel gengur
Annar atburður sem kemur við kauninn á þjóðarstoltinu eru erlendu verkamennirnir sem lentu í rútuslysi. Þeir eiga á hættu að fá ekki sjúkratryggingar og bætur vegna þess að atvinnurekendur þeirra skráðu þá ekki með löglegum hætti. Hér koma hin neikvæðu áhrif hnattvæðingarinnar til sögunnar. Við Íslendingar, sem töldum okkur vera búna að berjast fyrir og ná mannsæmandi árangri í verkalýðsbaráttunni, beitum nú okkar víðfræga „þetta reddast einhvern veginn“ hugsunarhætti á aðstæður. Aðstæður sem ætti að vera löngu búið að grípa inn í. Oft er sagt að stærstu mistökin séu iðulega gerð þegar vel gengur og það á svo sannarlega við hér. Smátt og smátt erum við að skipta bjarginu út fyrir sand.

Nógu gáfuð…
Áunninn réttindi og hugarfar eru ekki endilega komin til að vera. Leiðin fram á við er búin alls kyns hindrunum og stundum villumst við, förum í hringi eða hröpum. Áttaviti, GPS staðsetningartæki og leiðsögukort geta komið að ómetanlegu gagni, rétt eins og lög, reglur og almenn skynsemi. Við þurfum að fara eftir þeim leikreglum sem við erum búin að koma okkur saman um og halda áfram að semja um hvernig er sanngjarnast að halda áfram. Niðurstaðan verður sú að mannkynið er nógu gáfað til að geta skapað paradís á jörð en ekki nógu viturt til að hrinda því í framkvæmd.