Baugalín og umræðan

Horfði á hetjuna hana Baugalín í Kastljósinu áðan. Vona að þau sem misstu af þættinum kíki á endursýninguna á eftir eða skoði þáttinn á netinu. Nokkur atriði sem stóðu upp úr:

1. Ein af ástæðunum fyrir nafnleynd er að hún óttaðist meiðyrðamál ef hún segði frá... Kynferðisbrotamál eru enn að miklu leyti í þögninni. Að eiga meiðyrðamál yfir höfði sér fyrir að segja frá er ekki ásættanlegt. Finnst að þetta þurfi líka að hafa í huga í sambandi við umræðu um að herða meiðyrðalöggjöfina... sem var einhvern tímann í vetur (en ég hef ekki hugmynd um hvernig fór - var meiðyrðalöggjöfinni eitthvað breytt?)

2. Viðbrögð aðstandenda og fjölskyldu. Enn ein ástæða fyrir þögninni. Sumir eiga auðveldara með að standa með ofbeldismanninum heldur en þeim sem fyrir verður. Brotið verður svo margfalt verra þegar afleiðingar brotsins eru m.a. að missa hluta fjölskyldumeðlima.

3. Hvað Baugalín var frábær og kjörkuð í frásögninni. Eva María spurði hana margra erfiðra spurninga - væntanlega í þeim tilgangi að fá fram svörin fyrir efasemdarmennina... Baugalín er hetja.

Í þessu samhengi langar mig líka til að benda á frábæran pistil aftan á Fréttablaðinu í dag. Þar er umfjöllunarefnið hvernig talað er um þolendur kynferðisofbeldis. Pistlahöfundur hnýtir í orðalag eins og sálarmorð og að tala um að þolendur geti ekki alið upp börnin sín... Eins hræðilegar og afleiðingar kynferðisofbeldis eru fyrir þá sem fyrir verða þá eru afleiðingarnar ekki að þolendur verði óhæfar manneskjur eða geti ekki fúnkerað í samfélaginu á eftir. Þolendur þurfa að vinna úr afleiðingunum og brotin hafa alvarleg áhrif á þeirra líf. Það er ekki það sama og að fólk fúnkeri ekki eða sé ekki yndislegir foreldrar, manneskjur, vinir, makar, námsmenn, launþegar, atvinnurekendur eða þar fram eftir götum. Eins og það er mikilvægt að átta sig á hversu stórt brot ofbeldismenn fremja þá er líka mikilvægt að hafa í huga að það er líf fyrir þolendur eftir brotin... og að þrátt fyrir að þeir þurfi að bera þyngri byrðar en þeir sem ekki verða fyrir kynferðisofbeldi þá er það ekki áfellisdómur yfir manneskjunni sjálfri eða getu hennar til að takast á við þau verkefni sem lífinu fylgja. 

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 25.3.2007 kl. 22:34]

Ég sat nú voteygð og horfði á Lindu segja frá hræðilegri reynslu sinni. Verst var að hlusta á frásögn hennar af viðbrögðum fjölskyldunnar þegar hún sagði frá um 12 ára aldur. Fyrst var hún læst inni á klósetti og síðan látin sverja á/við Bilblíuna.  Þvílík meðferð á telpuskotti.Síðasta málsgreinin í pistlinum þínum KA eru orð í tíma töluð. 

[Maja Solla (IP-tala skráð) 26.3.2007 kl. 11:32]

Ég var að ljúka við að lesa bókina hennar fyrir u.þ.b. 2 vikum, mjög spennandi að sjá viðtal við hana svona fljótlega eftir lesturinn.
Mæli hiklaust með bókinni fyrir öll sem eiga hana eftir.

[Ásdís Sigurðardóttir, 26.3.2007 kl. 14:03]

Ég sá viðtalið í endursýningu eftir ábendinu Jennýjar, segið svo að bloggið virki ekki - þetta er svo skelfilegt, að þetta skuli þurfa að eiga sér stað, afhverju er til fólk sem getur gert svona? hvaða heilastöðvar fara í gang, eða detta úr sambandi, hjá þessu fólki ?Takk fyrir þessar sterku konur sem standa upp og segja sannleikann, það mun örugglega hjálpa mörgum.

[Svava frá Strandbergi , 26.3.2007 kl. 16:27]

Ég horfði á þetta viðtal með tárin í augunum. Það er satt sem þú segir að þolendur verða ekki óhæfar manneskjur eða geta ekki funkerað í samfélaginu. Aftur á móti þurfa flestir þolendur mikla hjálp t.d. frá Stígamótum og geðlæknum eða sálfræðingum til þess að komast yfir svona hræðilega reynslu. En því miður er ennþá til fordómafullt fólk sem dæmir þolendur kynferðisafbrota sem annars flokks manneskjur þó þetta sé sem betur fer að breytast með umræðu og kjarki þolenda eins og t.d. Baugalínar og Thelmu Ásdísardóttur.

[Elías Halldór Ágústsson, 26.3.2007 kl. 17:01]

Það var athyglisvert í frásögn hennar að vakthafandi lögregluþjónn hafnaði kærunni sem hún lagði fram með nákvæmlega sömu orðum og frægri kæru um sams konar sakarefni á hendur öðrum lögregluþjóni sem var mikið rædd í fjölmiðlum í kringum 1993.

Ætli sami lögregluþjónn hafi verið á vakt? 

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 26.3.2007 kl. 17:07]

Ég einmitt gleymdi að nefna það í sambandi við þáttinn að það var lögga sem var ofbeldismaðurinn. Væri einmitt áhugavert að skoða hvernig svona brot eru meðhöndluð í kerfinu eftir því hver á í hlut. Ég hef bloggað um þetta áður í sambandi við málþing sem haldið var í 16 daga átaki gegn ofbeldi í fyrra. Þar talaði sálfræðingur sem hefur unnið með dæmdum kynferðisbrotamönnum og lagði fram prófíl af hvernig þeir væru (skv rannsóknum). Þessi prófíll stangaðist á við reynslu t.d. Stígamóta þar sem ofbeldismennirnir eru alls konar menn. Spurningin er sem sagt - getur verið að ákveðin týpa af mönnum séu ákærðir og dæmdir??? Þetta dæmi sýnir allavega að ekki fá allir sömu meðferð í kerfinu...