Dómar í kynferðisbrotamálum

Mæli með umfjöllun um kynferðisbrotadóma í Blaðinu í dag. Þar er borið saman hvernig refsiramminn er nýttur í fíkniefnadómum annars vegar og hins vegar í kynferðisbrotamálum. Það munar töluverðu þar á og í raun furðulegt hversu lítt refsiramminn er nýttur í kynferðisbrotamálum. Dómar eru hlægilega lágir miðað við alvarleika brotanna. 

Kynferðisbrot eru ein alvarlegasta og skýrasta birtingarmynd kynjamisréttis í okkar samfélagi. Miðað við fjölda þeirra sem brotið er á er hægt að tala um kerfisbundna beitingu ofbeldis. Ofbeldisverkin eru þó ekki skipulögð sem partur af einhverju allsherjar samsæri, langt í frá. Þeim er hins vegar leyft að viðgangast af arfamáttlausum stjórnvöldum og dómskerfi sem er á engan hátt í stakk búið til að taka á þessum málum. Ein birtingarmynd kynjamisréttis er einmitt að konur og börn geta ekki treyst á þá vernd sem stjórnvöld eiga að veita gegn brotum sem þessum.  

Athugasemdir

[Helga (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 12:53]

Það er nú ekki bara í kynferðisafbrota málum.

Það eru sakamál þar sem að refsing hefur verið minnkuð þar sem að sýnt þótti að sambandið hafði ætíð verði "stormasamt"

Líkamsárás þar sem að kona  var kyrkt þar til að það leið yfir hana. Þetta taldist til minniháttar líkamsárásar, þar sem að engin bein voru brotin.

Einhvern vegin held ég að ef að einhver myndi ráðast á ástkærann forsætisráðherra okkar og veita honum sömu meðferð, þá yrði viðkomandi  kærður fyrir morðtilraun !

Jón eða jónína

Jón eða séra Jón.

Þetta virðist allt skipta máli.

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 4.10.2007 kl. 12:56]

Já það er rétt hjá þér. Þetta á við um allt kynbundið ofbeldi.

[Sigurbrandur (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 13:24]

Sæl Katrín Anna

Fer ekki að verða nóg komið hjá dómskerfinu. Áðan var frétt á mbl þar sem maður var dæmdur í 30 daga skilorðsbundið fangelsi fyrir að stela leðurjakka og rakspíra, og panta mat á tveim veitingastöðum og ganga svo út án þess að borga. Ekki kannski beint alvarleg brot, en þó. EN menn ákærðir fyrir naugun. Skilyrðislaus sýkna gegn því að þeir lofi því aldrei aftur. Reynslan er bara því miður sú að það er alltaf hætta á að menn reyni slíkt aftur sleppi þeir svona með skrekkin. Þetta er eins og í ótryggu hjónabandi, haldi annar makinn framhjá og upp kemst, og verður mikið fjaðrafok sem endar með bót og betrun. Þá er nú oftast svo að það nær ekki útfyrir svefnherbergisdyrnar.

Það verður að fara að sýna dómskerfinu gula spjaldið, þetta er að verða eins og í arabaríki.

[Hreiðar Eiríksson, 4.10.2007 kl. 13:47]

Greinin sem þú mælir með er því miður afskaplega óvönduð og villandi.  Ég tók þetta aðeins til umfjöllunar á síðunni hjá mér og benti þar á grein sem ég tel fólki rétt að lesa.  Einhverra hluta vegna datt tengingin við fréttina út af bloggsíðunni enda beindi ég talsvert spjótum mínum að blaðamönnunum sem skrifuðu "fréttina".

[Geiri.is (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 13:49]

Fróðlegt væri að vita, eru þessir kynferðisdómar með léttari refsingu miða við ofbeldi yfir höfuð? Er tekið léttara á þeim miða við t.d. hnífstungur eða alvarlegar barsmíðar eða tilraun til mannsdráps? Langar að vita það til að bera saman hvort þetta eigi bara við um ofbeldi gagnvart konum og börnum? Er tekið harðara á því ef karlmaður ræðast á annan karlmann með kylfu og lemur hann illa? Eða þegar kona ræðst á karlmann með hnífi og slasar óbætanlega til frambúðar? Eða þegar konur berja konu þar til heilsa hennar er varanlega sködduð? Er bara ekki tekið alltof vægt á öllum þessum málum?

[Nanna Katrín Kristjánsdóttir, 4.10.2007 kl. 13:53]

Afhverju tengiru kynferðisbrot við kynjamisréttindi.  Það eru börn af báðum kynjum sem verða fyrir ofbeldi, konur og karlar.  Það sem konurnar hafa fram fyrir karlmenn í þessum málum er að þær "geta" leitað sér aðstoðar.  Karlmenn virðast ekki leita sér eins mikið hjálp eftir að hafa lent í slíku ofbeldi,  það þýðir ekki endilega að þeir verði ekki fyrir slíku ofbeldi eða séu einungis gerendur.

[Geiri.is (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 13:55]

Ps. Og þar á sjálfsögðu að taka lang harðast á ofbeldi gagnvart börnum.

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 4.10.2007 kl. 14:40]

Nanna kynferðisbrot eru ein skýrasta birtingarmynd kynjamisréttis. Kynferðisofbeldi snýst um vald. Það er alveg rétt hjá þér að börn af báðum kynjum verða fyrir kynferðisofbeldi, mun fleiri stúlkur en drengir þó, en alltof börn mörg af báðum kynjum, enda er 1 barn sem verður fyrir ofbeldi einu barni of mikið. Karlmenn eru hins vegar í yfirgnæfandi meirihluta þeir sem beita ofbeldinu þó vissulega þekkist að konur beiti kynferðisofbeldi líka. Aukið jafnrétti getur dregið úr ofbeldinu - en til þess þarf að berjast á mun fleiri vígstöðum en bara fyrir dómskerfinu.

[Jón Gunnar Ásbjörnsson (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 17:23]

Ég nenni ekki að fara enn einu sinni í gegnum hlutverk dómstóla. Í stuttu máli. Dómstólar dæma eftir lögum, þeir fara ekki með löggjafarvald. Þeir hafa ekki stjórnskipunarlegt vald til þess að breyta lögum (í sinni rúmustu merkingu) í einni svipan. Þetta vald hefur Alþingi hins vegar. 

"Nanna kynferðisbrot eru ein skýrasta birtingarmynd kynjamisréttis." 

"Aukið jafnrétti getur dregið úr ofbeldinu - en til þess þarf að berjast á mun fleiri vígstöðum en bara fyrir dómskerfinu." 

Hvernig væri nú að fá rökstuðning á þessu? Ég veit alveg hvað kynferðisofbeldi er og ég veit að það er vandamál en ég tengi það engan veginn við kynjamisrétti og brot á jafnrétti. 

[Alexander Kr Gustafsson (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 18:04]

Það ætti að vera lífstíðar fangelsi fyrir nauðgun án nokkurs vafa

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 4.10.2007 kl. 18:18]

Jón Gunnar - En dómsstólar eru ekki að fara eftir lögum. Þeirra hlutverk er t.d. að dæma þá seku seka - en ekki saklausa. Þeirra hlutverk er líka að nýta refsiramman betur. Hins vegar má alveg taka til í lögunum líka og allri framkvæmdinni. 

Nanna og Jón Gunnar - hér er grein sem þið getið gluggað í til að átta ykkur betur á af hverju kynferðisofbeldi er ein skýrasta birtingarmynd kynjamisréttis.

Ég veit ekki hvað skal segja. Þetta er með hreinum ólíkindum. Hvaðan hefurðu það að kynferðisglæpir séu birtingarmynd kynjamisréttis. Hvað í ósköpunum áttu við? Komdu með rökstuðning? 

Þeir menn sem fremja kynferðisglæpi eru allavega gerðar, margir eru sjúkir menn sem þyrftu öðru fremur að hjálp að halda en ekki ævilangt fangelsi eins og mér virðist þú vilja; að refsirammin sé nýttur til fulls. Myndi Það draga úr ofbeldinu? Ekki held ég það. Í bandaríkjunum eru hlutfallslega 20 sinnum fleiri í fangelsum en á Íslandi. Hefur það dregið úr kynbundnu ofbeldi eða öðru ofbeldi? O, nei, alls ekki?

Hver er þá tilgangurinn með þessum áróðri að ástandið myndi batna með þyngri dómum? Trúir þú því að lengri dvöl í fangelsi lagi ástandið? Veistu að flestir sem dúsa lengi í fangelsum koma ekki aftur inn i samfélagið. Viltu það?  Krafan um þyngri dóma er orðin sjúkleg og hatursfull að mínu mati. Þú berð ekki ábyrgð á hatursfullum ummælum annarra bloggara en engum dettur í hug að loka á hysteríu komment eða tala niður hatrið og HUGSA.  Krafan er ekki bara nokkurra ára fangelsi, hún snýst orðið um að útskúfa öllum sem fremja kynferðisglæpi fyrir lífstíð.  Þegar slíkir dómar verða jafnþungir morðum er ekki líklegt að ættingi veigri sér við að kæra? Gæti það leitt til þess að morðum yrðu fleiri eins og í bandaríkjunum. Viljum við fasískt refsikerfi? Á undan fasisma í framkvæmd koma álíka biluð ummæli fólks sem lætur hatursáróðurinn umturna sér eins og þessi neðangreindu sem ég hef tekið saman:  

mér varð óglatt við að lesa þennan viðbjóð, á að skjóta fólk sem gerir svona hluti. Grýting til dæmis myndi hjálpa manni að losa um smá reiði, þó að hann yrði löngu dauður áður en manni fyndist nóg vera komið.  Binda útlimina við hesta og rífa hann í sundur.  Einhverjar fleiri?  Stundum óska ég þess að ég grípi svona mann glóðvolgan. Og murki úr honum líftóruna eins hægt og kvalarfullt og ég get, þetta eru ekki menn, þetta eru ekki dýr... ég get ekki fundið neitt nógu sterkt sem ég get líkt þessum viðbjóðum við.Þetta er allt of vægur dómur, hann á að lokast inni til dauðadags, það er algert lágmark.  Málið er það að svona menn fá alltof lítinn dóm, ég er þér alveg sammála.... það á að læsa þessa menn inní fangelsi og kasta lyklinum. Alltof oft hefur það sannað sig að þetta er hrikalegur sjúkdómur og menn sem beita börnum kynferðislegt ofbeldi einu sinni, gera það aftur og aftur og aftur. Þetta er sjúkt, og þegar við hleypum þessum mönnum aftur út, þá misnota þeir fleiri börnum, þeir hætta aldrei. Þessvegna á að setja svona fólk í lífstíðarfangelsi. Þetta er sálarmorð sem er framið, eins og Mrs X sagði sjálf, hún er enn að díla við eftirverkana, sextán árum síðan, misnotaðir krakkar verða aldrei samir við sig, ALDREI. Af hverju fá þessir menn stutta fangelsisdóma og lifa svo sínu lífi, leitandi af nýjum fórnarlömbum? Það er sjúkt... Svona menn á að taka af lífiPunktur. Þessi maður á enga mannúðlega meðferð inni hjá samfélaginu. Kannski er of harkalegt að skjótann, en ég vitna í ameríska söngkonu, sem sagði eitt sinn af svipuðu tilefni: Svona menn á að hengja upp á hárunum og skera undan... Mörghundruð skipti? Smábörn? Svona náungi á í besta falli heima á sérstakri deild í geðsjúkrahúsi eða í svartasta pytti í versta fangelsi í heimi. Punktur. Svona fréttir lama mann einhvern veginn - kannski sem betur fer - annars væri ég t.d. úti með búrhnífinn og tæki að mér að skera hina ýmsu útlimi af svona mönnum - fyrir lítinn pening.  Annars hef ég velt fyrir mér hvað þurfi að gerast svo að dómarar hér heima nýti refsirammann sem þeir hafa -  Ef til vill þarf að taka þessa dómara í rassgatið svo þeir skilji alvöru nauðganna. 14ár...Svona menn á að skjóta í hausinn. Ég vil ekki lífláta svona menn á mannúðlegan hátt. Ég vil að þeir fái að þjást mikið og lengi. Enda síða ævina á því að verða hengdir upp á eistunum með þykkum píanóstreng og láta grýta þá til bana með úldnum fiski! Refsing aldrei of hörð !fyrir þennan mann yrði  dauði og of vægur . . . . takk fyrir það.... Dauðarefsing???Þegar maður les um svona mál gýs upp í manni að dauðarefsing sé ásættanleg. Og þó... það er helst til mildur dómur yfir svona dólgum. Láta þá frekar sitja ævilangt með forhertum krimmum sem vita hvernig á að taka vel á móti þeim. Þessar rottur eiga ekki að fá neinn séns, aldrei!!! Mín tillaga er svona: Sleppa þeim lausum á fyrirfram ákveðnu svæði (afmörkuðu þó), og gefa svo út veiðileyfi á þá,,bara eins og hreindýrin. Þá fá þeir sína refsingu og hinir skotglöðu fá að æfa sig að vild. Hvernig hljómar þetta??? Knús á þig , til hamingju með daginn. það á bara að skera undan þessu ! geldann og skjótann svo skera undann honum með bitlausum hníf og láta hann þjást oog össkra ,hann er agalegur og á ekkert betra skilið ,að sumt fólk skuli gera þetta við börninn sýn og þar í mörg ár Ég er þér sammála, það er lítið annað hægt að gera við svona menn, þeir eru sjúkir á geði, og þegar hann kemur aftur útúr fangelsisvistinni sinni, þá mun hann leita sér að nýjum fórnarlömbum. Ef að svona menn eru geldir, þá geta þeir ekki misnotað fleiri börnum. Þetta er sjúkt fólk, mér sýnist á öllum rannsóknum að hingað til sé ekki búið að finna neina lækningu við þessu.

 

Fordómarnir eru hrikalegir en þó æmtir engin né skræmtir. Hvar er skilningsríka fólkið sem HUGSAR? Hvar er vel menntaða fólkið sem HUGSAR?

Hver er hin endanlega lausn? Er nóg að nýta refsiramman betur eða verður hann færður úr í það óendanlega eins og raunin er þar sem hatrið er ótamið.

Ofangreind ummæli voru um sænskan kynferrðisglæpamann sem fékk 16 ára fangelsi.  Hinir hugsandi boðberar réttlætis fögnuðu ekki, þeir hemtuðu enn meiri refsingu eins og dópisti sem þarf alltaf stærri og stærri skammt til að sefa hatrið.

 

 

[Hákon (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 19:55]

"Þeirra hlutverk er t.d. að dæma þá seku seka - en ekki saklausa."

Þetta þykir mér voðalega einkennilegt komment. Þú ættir að vita það að allir eru saklausir þangað til að sekt er sönnuð, og þá skiptir engu máli hversu alvarlegur glæpurinn er.

Dómarar gera sér fulla grein fyrir þessu, enda er það brot á mannréttindum að dæma menn án nægilegra sannana.

[Benedikt Halldórsson, 4.10.2007 kl. 20:04]

Ég er á móti ofbeldi, nauðgunum, þjófnuðum og hverskonar lögbrotum en beitum skynsemi í meðhöndum glæpa. Það ætti að draga úr lengd dóma almennt og reyna að hjálpa öllum föngum sem hægt er að hjálpa og flestum er viðbjargandi.

Það er hægt að vera á móti kynbundu ofbeldi án þess að vilja lengri fangelsisdvöl. Ég er á móti hverskonar ofbeldi en ég tel að nokkurra ára hangs í fangaklefa sé ónothæft meðal í baráttunni gegn því.

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 4.10.2007 kl. 20:18]

Jájá Hákon - saklausir uns sekt er sönnuð. Hins vegar verða dómstólar þá að vera færir um að komast að niðurstöðu um sekt þegar menn eru sekir. Það er grundvöllur þess að hægt sé að treysta réttarkerfinu. Eins og staðan er í dag er mjög lítið réttlæti í meðferð kynferðisbrotamála og fjölmargir sekir hljóta aldrei dóm. Þetta er brotalöm og ástæðan fyrir því að margir treysta ekki dómstólum í þessum brotaflokki. Þeir hafa einfaldlega ekki unnið sér inn traust heldur sýnt og sannað ítrekað að réttarkerfið er meingallað. 

Benedikt - ef þú gerir þér grein fyrir hversu alvarlegir glæpir kynferðisbrot eru þá kemur þér væntanlega ekki á óvart að fólk reiðist þeim og tjái það á einhvern hátt... einhvern veginn þarf fólk að fá útrás fyrir reiðina.

Varðandi dómana þá eru þeir í engu samræmi við alvarleika brotanna. Ég er mjög fylgjandi því að kynferðisbrotamenn fái meðferð en þar eru því miður afar fá úrræði til staðar - og lítil áhersla lögð á þann þátt. Sumum kynferðisbrotamönnum er hins vegar ekki við bjargandi. Það eru menn sem ég tel að eigi að vista á viðeigandi stofnunum og eigi aldrei að hleypa nærri börnum og ég skammast mín síður en svo fyrir að vera á þeirri skoðun að börnin eigi að vera rétthærri heldur en barnaníðingarnir. Það er hægt að fyrirgera rétti sínum til að ganga laus í samfélaginu og þar eru barnaníðingar efst á blaði. Varðar almannaheill.

[Björn Jónsson (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 20:29]

Tek heilshugar undir með Benedikt Haldórssyni, hvar er skilningsríka fólkið sem HUGSAR, hvar er velmenntaða fólkið sem HUGSAR. Það er greinilegt að Benedikt er hugsandi maður

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 4.10.2007 kl. 20:33]

Skilningsríka fólkið sem hugsar eru femínistar Svona fyrst þið eruð að spyrja...

[Benedikt Halldórsson, 4.10.2007 kl. 21:02]

Ég er mjög meðvitaður um alvarleika kynferðisbrota, mjög svo. Meirihluti kvenna áfengosmeðferð hefur t.d. orðið fyrir slíku ofbeldi og margar biða þess aldrei bætur.

Það er rétt að sumum kynferðisbrotamönnum er ekki viðbjargandi en einhliða krafa um lengri dóma gerir ekki mannamun, enda er réttvísin blind eins og þú veist. Og þá verður lítið um meðferð fyrir þá fanga sem væri hægt að hjálpa. Þeir missa móðinn.

Það versta er að allir eru þeir eru dæmdir sem viðurstyggð sem ekki eiga að fá að standa uppréttir meðal okkar hinna sem eru fyrir utan múranna. Aldrei.

Og lengri dómar draga ekki úr ofbeldi.

Sumum er ekki viðbjargandi en flestum er svo sannarlega hægt að hjálpa. Kynferðisglæpamenn er ekki einsleitur hópur, alls ekki.

Fræðimenn sem rannsakað hafa kynferðislega misnotkun á börnum hafa meðal annars flokkað kynferðisafbrotamenn á þennan hátt:

1. Gerandinn sem leitar eftir ástúð og hlýju
2. Gerandinn þar sem allt snýst um kynlíf
3. Gerandinn sem lætur bælda reiði sína bitna á barninu
4. Ofbeldisfulli gerandinn.

Sjá grein Helga Gunnlaugssonar

Það er lág ítrekunartíðni meðal kynferðisglæpamanna.

Fram kom að fimm árum eftir afplánun refsingar höfðu tæplega 50 prósent þeirra sem höfðu verið fangelsaðir fyrir fjármunabrot verið fangelsaðir á ný en innan við 15 prósent þeirra sem höfðu verið fangelsaðir fyrir kynferðisbrot. Þessar niðurstöður koma heim og saman við erlendar mælingar. Almennt er ítrekunartíðni lægst hjá þeim sem eru dæmdir fyrir kynferðisbrot.

Lesandinn sér væntanlega af þessu að kynferðisbrotamenn eru miklu síður síbrotamenn en aðrir afbrotamenn. Helgi Gunnlaugsson

Á hverju byggirðu kröfuna um lengri fangelsisdóma? Telurðu að þeir muni draga úr ofbeldinu?

[Hákon (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 21:08]

"Hins vegar verða dómstólar þá að vera færir um að komast að niðurstöðu um sekt þegar menn eru sekir."

Ef að ekki er hægt að sanna glæp á einstakling, þá er ekki hægt að dæma hann sekan.

Villtu kannski réttarríki þar sem að einstklingar séu dæmdir, þar sem talið var líklegt að þeir frömdu glæp? 

Ps. Ekki taka þessu svo að ég sé að verja glæpamenn! 

[Jón Gunnar Ásbjörnsson (IP-tala skráð) 4.10.2007 kl. 21:12]

"Hins vegar verða dómstólar þá að vera færir um að komast að niðurstöðu um sekt þegar menn eru sekir. Það er grundvöllur þess að hægt sé að treysta réttarkerfinu. Eins og staðan er í dag er mjög lítið réttlæti í meðferð kynferðisbrotamála og fjölmargir sekir hljóta aldrei dóm. Þetta er brotalöm og ástæðan fyrir því að margir treysta ekki dómstólum í þessum brotaflokki. Þeir hafa einfaldlega ekki unnið sér inn traust heldur sýnt og sannað ítrekað að réttarkerfið er meingallað. "

Og ert þú með lausnina? Hvernig er það meingallað? Vilt þú snúa sönnunarbyrgðinni við? Á að dæma eftir því sem þú kallar réttlæti? Hvað er það í alvörunni sem þú vilt að sé gert án þess að fara fram á hið ómögulega?

[Vendetta, 4.10.2007 kl. 23:53]

Fyrst refsiramminn fer upp í 16 ár, þá hlýtur þð að vera vegna þess að löggjafavaldið hefur litið á nauðganir sem mjög alvarleg brot. Vandamálið er neðri refsiramminn sem er aðeins eitt ár! Algjörlega út í hött. Þetta ætti að hækka upp í 10 ár. Þegar sannazt hefur að um nauðgun hefur verið að ræða, á nauðgarinn ekki að geta komizt út aftur fyrr en að 10 árum liðnum. Og fórnarlambið á að geta fengið mikið hærri skaðabætur en í dag, amk. 1 milljón.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 5.10.2007 kl. 00:02]

Mér finnst þú vanvirða þá mörgu sem ekki eru af réttu kyni. svo sem drengir sem misnotaðir hafa verið kynferðislega af karlmönnum eða konum, svona ofbeldi bara upp eftir feminiskri forskrift um kynjamisrétti. Þetta er of alvarlegt mál til að svona megi með þaða fara. En ég veit að orð mín hagga þér í engu með þetta. En ég endurtek: Þú sýnir drengjum og karlmönnum  sem orðið hafa fyrir kynferðislegtri mibeitingu anstyggilega vanvirðu með þessu.  

[Guðmundur Pálsson, 5.10.2007 kl. 00:15]

Nauðgun er alvarlegur glæpur, öllum ber saman um það. Hinsvegar gengur ekki að skilgreina hann upp á nýtt og minnka sönnunarbyrgði í slíkum málum fremur en öðrum alvarlegum glæpum. Menn hafa reynt að reka áróður fyrir þessu, en það er ekki skynsamlegt af þeirri ástæðu að það ógnar réttaröryggi. Ég myndi aldrei fallast á það.

 

Margir eineygðir feministar eiga því miður þessa ósk heitasta, og kanalisera hatursskrif gegn þessum afbrotamönnum ( já, og ýmslu öðru ) og reyna með því að sækja stuðning fyrir einkennilegri sýn sinni á mannlífið. Það er td. gert með því að rugla saman afbroti nauðgarans og ákveðnum strúktúr í samfélaginu. Þvílík endemi. Þvílíkur einfeldningsháttur!

 

Heilt mælir þú Benedikt Halldórsson sem bendir á ótamið hysteriskt hatrið sem fer af stað þegar þessa hluti ber á góma. Mér finnst svona gruggug massahysteria með því versta sem ég sé. Eins gott að þessi villimennska nái aldrei  inn í sali þings og dómstóla.

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 5.10.2007 kl. 09:48]

Sigurður. Ef þú lest það sem ég skrifaði í upphafsinnlegginu þá nefni ég þar börn - og á þar við bæði drengi og stúlkur. Femínistar eru fullvel meðvitaðir um að börn af báðum kynjum eru beitt kynferðisofbeldi og við lítum það jafn alvarlegum augum, hvort kynið sem á í hlut. Það breytir því hins vegar ekki að kynferðisofbeldi er ein birtingarmynd kynjamisréttis - afleiðing af kynjakerfi sem byggir á völdum og yfirráðum karlmanna. Kynferðisofbeldi er ein tegund valdbeitingar. 

Guðmundur og Benedikt. Það er enginn að fara fram á að sönnunarbyrði verði létt eða snúið við. það er farið fram á að tekið verði mark á þeim sönnunum sem liggja fyrir, t.d. sálfræðimati. Kynferðisbrotamenn sem iðrast og vilja virkilega bæta fyrir brot sitt gætu byrjað á því með að játa brot sitt fyrir dómi. Það væri líka stórkostleg framför. 

[Sóley Tómasdóttir (IP-tala skráð) 5.10.2007 kl. 10:56]

Þetta er ótrúlegt: 

Fram kom að fimm árum eftir afplánun refsingar höfðu tæplega 50 prósent þeirra sem höfðu verið fangelsaðir fyrir fjármunabrot verið fangelsaðir á ný en innan við 15 prósent þeirra sem höfðu verið fangelsaðir fyrir kynferðisbrot. Þessar niðurstöður koma heim og saman við erlendar mælingar. Almennt er ítrekunartíðni lægst hjá þeim sem eru dæmdir fyrir kynferðisbrot.

Lesandinn sér væntanlega af þessu að kynferðisbrotamenn eru miklu síður síbrotamenn en aðrir afbrotamenn. Helgi Gunnlaugsson

Það hvarflar þó ekki að umræddum helga að kynferðisbrotamenn séu síður fangelsaðir fyrir glæpi sína en fjármunabrotamenn? -Á nú að nota arfaslakt dómskerfi til að gera kynferðisafbrotamenn meinlausari í augum fólks?

[Benedikt Halldórsson, 5.10.2007 kl. 12:23]

Ef dómskerfið er arfaslakt hlýtur það að vera arfaslakt í öllum málum.

[Sóley Tómasdóttir (IP-tala skráð) 5.10.2007 kl. 14:58]

Nei Benedikt. Það er nefnilega málið. Dómskerfið stendur sig ekki í þessum málaflokki. Auðvitað má skoða margt annað þar, en kynferðisafbrot mæta algjörum afgangi hjá þeim sem með valdið fara að þessu leyti.

[Kristín Björnsdóttir (IP-tala skráð) 5.10.2007 kl. 15:29]

Það má ekki hugsa fangelsisdómana bara út frá þeim einstakling sem fær hann. Fangelsisdómur í okkar kerfi á að vera refsing fyrir einstakling sem fremur glæp og betrun. Þ.e. með vistuninni á að gera hann að betri þjóðfélagsþegn. En það má ekki gleyma því hlutverki fangelsisdóma að vera öðrum víti til varnaðar! Fyrir utan hvað er stundum verið að gera lítið úr fórnarlambinu með fáránlega léttum dómi fyrir hrikalegan glæp. Ég get ekki ímyndað mér hvernig það er að hafa orðið fyrir nauðgun, að lífið sé eyðilagt og að gerandinn fái svo bara nokkra mánaða fangelsisdóm og þarf af heilan helling skilorðsbundinn?! Það á alls ekki að stytta dóma eins og einhverjir hafa verið að segja.

Ég tel að lengri fangelsisdómar myndu valda því að fleiri fórnarlömb myndu kæra og halda sig við kæruna. Þar af leiðandi myndum við ná fleiri gerendum inn eða alla vega ná að hræða þá sem eru dæmdir saklausir vegna sönnunargagnaleysis. Í nauðgunarmálum er sönnunarbyrðin erfið, ekki síst vegna þess að yfirleitt eru engin vitni og oft engin gögn til að fara eftir. Það vita allir að stundum eru sekir menn dæmdir saklausir. Ég held samt að flestir geti verið sammála um að það sé betra en að saklausir menn séu dæmdir sekir! En ef við næðum nú að þyngja dómana yfir þessum sem við náum á annað borð þá trúi ég því að fleiri fórnarlömb myndu koma fram og gætu þá frekar fengið þá aðstoð sem þau þurfa.

Þetta er hins vegar frekar erfitt mál því dómar falla ekki eingöngu út frá refsiramma heldur líka út frá fordæmum. Það teldist til dæmis frekar ósanngjarnt ef einn dómari myndi dæma nauðgara í 10 ára fangelsi en annar dómari myndi dæma annan nauðgara í 14 mánaða fangelsi fyrir sambærilegan glæp. Eins ef nauðgari fengi harðari dóm í dag en annar hefði fengið fyrir ári síðan. Það er flækjan sem þessi mál eru í og ástæðan fyrir því að það er svona erfitt að breyta þessum dómum.

Ég vil líka benda á að Helgi er alls ekki sá eini sem heldur því fram að kynferðisafbrotamenn séu ekkert endilega dæmdir til að endurtaka leikinn! Ef þið flettið upp orðinu "recidivism" í sambandi við kynferðisafbrotamenn (sex offenders) þá er yfirleitt talað um að 5-15%  gerenda muni brjóta af sér aftur.

[Benedikt Halldórsson, 5.10.2007 kl. 16:44]

Fletti upp orðinu "recidivism", þar kemur fram að sú ítrekunartíðni sem Helgi talar um er nærri lagi.

• Released prisoners with the highest rearrest rates were robbers (70.2%), burglars (74.0%), larcenists (74.6%), motor vehicle thieves (78.8%), those in prison for possessing or selling stolen property (77.4%), and those in prison for possessing, using, or selling illegal weapons (70.2%).
  
• Within 3 years, 2.5% of released rapists were arrested for another rape, and 1.2% of those who had served time for homicide were arrested for homicide.
  
• The 272,111 offenders discharged in 1994 had accumulated 4.1 million arrest charges before their most recent imprisonment and another 744,000 charges within 3 years of release. Sjá grein

[Hákon (IP-tala skráð) 5.10.2007 kl. 17:02]

"Það er enginn að fara fram á að sönnunarbyrði verði létt eða snúið við. það er farið fram á að tekið verði mark á þeim sönnunum sem liggja fyrir, t.d. sálfræðimati. Kynferðisbrotamenn sem iðrast og vilja virkilega bæta fyrir brot sitt gætu byrjað á því með að játa brot sitt fyrir dómi. Það væri líka stórkostleg framför."

Sálfræðimat má aldrei vera sönnun. Ef að einn sálfræðingur segir eitt, þá er mjög létt að fá annan til að segja eitthvað annað, kostar kannski peninga. Þannig virkar heimurinn.

Þeir játa sem yðrast hinir því miður komast oftar en ekki upp með glæpinn, þar sem að þessir glæpir eru þess eðlis að mjög erfitt er að sanna eitthvað.

Orð gegn orði verður ávallt að vera kærða í hag. Vitnisburður eins getur aldrei vegið meira en vitnisburður hins, ef engar sannanir um lygi annars sé að ræða.

Varðandi herðingu dóma, þá held ég að við myndum sjá fleirri morð á fórnarlömbum nauðgara, enda ef að einstaklingar sjá fram á að ef þeir eru gómaðir þá sé lífið allt að því búið (eins og staðan er í USA) þá sköpum við hættu að menn losi sig við öll vitni.

[Benedikt Halldórsson, 5.10.2007 kl. 17:22]

Dómar hafa lengst og munu sjálfsagt lengjast smátt og smátt en hversu langir ættu þeir að vera? 5 ár, 10 ár, 50 ár? Hvað er hæfileg refsing fyrir nauðgun?

Hvað á fólk við með frösum eins og; "að nýta refsiramman betur".

Sjálfur vil ég draga úr fangelsishangsi almennt og reyna frekar að gera átak í "meðhöndlun" manna sem hafa átt erfitt með að finna til með öðru fólki. Hverju breytir nokkurra ára vídeógláp til eða frá fyrir samfélagið?

Enn og aftur minni ég á að í Bandaríkjunum eru 20 sinnum fleiri hlutfalslega í geymslum sem kölluð eru fangelsi með ömurlegum árangri.

Það væri hægt að nýta tíma fanganna betur.

[Guðlaug Ólafsdóttir (IP-tala skráð) 6.10.2007 kl. 16:43]

Ég bíð enn eftir rökstuðningnum frá Katrín sem Benedikt kallar eftir hér að ofan:

 Kynferðisglæpir eru birtingarmynd kynjamisréttis. Viltu vera svo góð að rökstyðja þessa fullyrðingu og þá með ritrýndu efni ?

[Halla Rut , 6.10.2007 kl. 23:11]

Mér er bara spurn, gæti einhver dómari gefið mér lýsingu á því hvað maður þarf að gera til að refsirammi í nauðgunarmáli hér á landi sé fullnýttur.  Hægt er að dæma mann í 16 ár fyrir nauðgun en það mesta sem nokkur hefur fengið eftir því sem ég best veit eru 5,5 ár.  Þetta hlýtur því að þýða að hægt er að ganga þrisvar sinnum lengra í nauðgun heldur en nokkur Íslendingur hefur nokkru sinni gert.  Þetta hlýtur að þíða að ef kona er lamin, bundin niður í marga klukkutíma, brennd með heitu vatni og síkarettum og rifin að neðan báðum megin þannig að hún biður þess aldrei bætur þá sé það bara einn þriðji af því sem hægt væri að misþyrma henni (tala hér um ákveðið dæmi).  Dómar hér í nauðgunarmálum er stærsta móðgun við konur sem ég veit um. Dómarnir sjálfir eru allur sá rökstuðningur sem þarf til. 

Í Noregi hafa verið gerðar margar rannsóknir á árangri við endurhæfingu kynferðisafbrota manna og þá helst á þeim sem brjóta á börnum og því miður þá er árangur meðferða lítill sem enginn. Ef ykkur finnst það ótrúlegt þá skulið þið bara spyrja Steingrím Njálsson en hann fór í meðferð einmitt þangað og kom svo heim og hélt áfram brenglaðri iðju sinni. Það er ekki hægt að hjálpa þessum mönnum svo við verðum að verja okkur og okkar og halda þeim í ólum.

[Sóley Tómasdóttir (IP-tala skráð) 7.10.2007 kl. 12:11]

"Guðlaug". Kata benti á grein sem útskýrir þetta í einni af sínum fyrstu athugasemdum hér. Hér er hún.

[Guðlaug Ólafsdóttir (IP-tala skráð) 7.10.2007 kl. 22:10]

"Sóley" - þetta er ekki ritrýnd heimild.

[Hafrún Kristjánsdóttir, 8.10.2007 kl. 00:53]

Sóley þú segir:

Það hvarflar þó ekki að umræddum helga að kynferðisbrotamenn séu síður fangelsaðir fyrir glæpi sína en fjármunabrotamenn? -Á nú að nota arfaslakt dómskerfi til að gera kynferðisafbrotamenn meinlausari í augum fólks?

Án þess að ég ætli að sverja fyrir það þá finnst mér líklegt að "umræddur helgi" hafi eitthvað skoðað þetta.  Kæmi mér ekki á óvart að hann hafi skoðað það betur en nokkur annar hér á landi.  "umræddur helgi" er nefnilega færasti afbrotafræðingur okkar Íslendinga, hann er prófessor við félagsvísindadeild HI.

Annars held ég að ég verði að taka undir beiðni "Guðlaugar" um að Katrín bakki upp fullyrðingu sína með ritrýndri grein sem stenst aðferðafræðilegar kröfur.... og hlífið mér við einhverju með eigindlegri aðferðafræði, ef þið vilduð vera svo vænar.

[Guðrún (IP-tala skráð) 8.10.2007 kl. 09:21]

Hafrún. Eigindleg aðferðafræði er auðvitað alveg jafn góð og meigindleg. Það er ekki hægt að segja að önnur sé verri en hin. Þetta eru báðar viðurkenndar aðferðir þannig að ég get ekki séð að þær þurfi neitt að hlífa þér við þeirri aðferð.

Ef þú hefur eitthvað út á eigindlega aðferðafræði að setja þá er það bara þitt mál. Ekki þeirra.

[Sóley Tómasdóttir (IP-tala skráð) 8.10.2007 kl. 10:28]

Fordómar gagnvart eigindlegri aðferðafræði gera ekkert nema afhjúpa vankunnáttu í megindlegri aðferðafræði.

Hef sjálf stundað bæði eigindlegar og megindlegar rannsóknir til nokkurra ára og leyfi mér út frá þekkingu og reynslu að fullyrða á þennan hátt.

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 8.10.2007 kl. 10:31]

Hafrún ef ég skil þig rétt ertu að biðja um ritrýnda grein byggða á megindlegri aðferðarfræði til að styðja að kynferðislegt ofbeldi sé jafnréttismál??? Frekar skrýtin spurning - komandi frá sálfræðingi. Rétt eins og það er mjög skrýtið að fær afbrotafræðingur geri sér ekki grein fyrir hversu fáir kynferðisbrotamenn fara fyrir dóm - og hversu fáir þeirra hljóta dóm. Með fullri virðingu fyrir ykkar fræðigreinum að þá er þarna greinilega stór brotalöm. 

Kynferðislegt ofbeldi (og annað kynbundið ofbeldi) er ein skýrasta og alvarlegasta birtingarmynd kynjamisréttis í heiminum í dag. Það er viðurkennt, ekki eingöngu af kvennahreyfingum, heldur ýmsum samtökum eins og Sameinuðu þjóðunum og WHO. Hér er ein grein frá SÞ sem þið getið gluggað í og texti úr panel.... Hér eru upplýsingar af heimasíðu WHO - basic upplýsingar sem ég vona að hjálpi ykkur til að sjá að kynbundið ofbeldi er mjög stórt jafnréttismál - og það sem rekur marga konuna áfram í þessari baráttu.

[Bjöggi (IP-tala skráð) 8.10.2007 kl. 14:50]

Ég get ekki verið sammála að kynferðislegt ofbeldi sé ein skýrasta mynd kynjamisréttis, held að þeir sem beiti kynferðislegu ofbeldi séu bara sjúkir og ekkert annað. Það er aftur á móti annað mál hvernig er tekið á kynferðislegu ofbeldi og hvernig samfélög fara með konur sem hafa orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi. Annað sem mér finnst vera skýr mynd kynjamisréttis er hvernig samfélög vernda konur fyrir kynferðislegu ofbeldi.

Mér finnst á þessari grein sem Sóley vísar til og á því sem Kata er að segja að menn nauðgi af því að þeir eru ekki nógu meðvitaðir um kynjamisrétti osfrv. Held að það sé frekar samfélagið sem sé ómeðvitað. Það verða alltaf til sjúkir menn sem nauðga en það er kannski hægt að koma í veg fyrir eitthvað af nauðgunum og taka vel á málunum þegar slíkir hlutir gerast. Þá er ég að tala um að senda fórnarlamb og geranda í rétta meðferð. Er ekki viss um að refsing sé rétta lausnin.

[Bjöggi (IP-tala skráð) 8.10.2007 kl. 14:54]

Svo þetta með aðferðafræðirnar. Þær eru báðar góðar en mér finnst megindlegar vera betri til að "negla" niður "staðreyndir".

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 8.10.2007 kl. 15:07]

Jamm Bjöggi. Eitt hvað þér finnst, annað hvernig hlutirnir eru skilgreindir af sérfræðingum í málaflokknum. Endilega skoðaðu SÞ og WHO betur. Tíðni kynferðisofbeldis er ekki föst stærð. Getur vel verið rétt hjá þér að það verði alltaf til sjúkir einstaklingar sem beita kynferðisofbeldi. Hins vegar getum við unnið að því að koma í veg fyrir að kynferðisbrotamenn séu til sem afsprengi af samfélagsgerðinni. Karlmenn sem eru aldir upp við að fyrirlíta konur (t.d. í gegnum klám og klámvæðingu og ofbeldisdýrkun) verða kannski "sjúkir" einstaklingar - en engu að síður samfélagsleg afurð sem ekki hefðu þurft að verða "sjúkir". 

Tíðni kynferðisofbeldis, alvarleiki glæpsins og hvernig brugðist er við því gerir það að einni skýrustu birtingarmynd kynferðisofbeldis. Stjórnvöld eru t.d. algjörlega máttlaus gagnvart þessu og það er reynt að halda hlífskyldi yfir kynferðisbrotamönnum eins mikið og hægt er. Það er ekki vilji til að bæta dómskerfið almennilega og tryggja að hægt sé að sækja brotamenn til saka. Lestu bara yfir kommentin hér fyrir ofan og hugsaðu um hvað þetta þýðir fyrir þolendur kynferðisbrota - sem n.b. geta verið allt upp í 1 af hverjum 3 íslenskum konum (skv þeirri rannsókn sem sýnir hæstu tíðnina). 

[Bjöggi (IP-tala skráð) 8.10.2007 kl. 20:05]

Ef samfélgaið er ekki nógu þróað til að taka á svona málum fá sjúkir einstaklingar að ganga um og gera það sem þeim sýnist.

Er búin að kíkja á þetta sem þú vísar á, mér finnst ég vera á svipaðri hillu og þeir hjá SÞ, þú ert aðeins mis. 

[Guðrún (IP-tala skráð) 9.10.2007 kl. 09:47]

Bjöggi. Hvernig getur Katrín Anna verið á mis við SÞ þegar hún er sammála þeim?

[Hafrún Kristjánsdóttir, 9.10.2007 kl. 17:35]

ok... slaka.  Les fyrst skrifa svo.  Guðrún afhverju ertu að benda mér á að eigindleg og megindlega aðferðafræði séu báðar viðurkenndar.  Var ég að halda einhverju öðru fram?  Og bara svona fyrir þig að vita þá hef ég ekkert út á eiginldlega aðferðafræði að setja.  Hef eiginlega ekki forsendur til að setja út á hana þar sem ég þekki bara ekki nógu vel til hennar.  Það var nú ástæðan fyrir því að ég bað um að mér yrði hlýft við henni.

Sóley, afhverju ferðu að ræða fordóma gagnvart eigindlum aðferðum?  Hver er með fordóma?  Getur verið að þú sért að lesa svoldið mikið á milli línanna?

Eitt veit ég þó sambandi við eigindlega aðferðarfræði. Sumir gera rannsóknir út frá eigindlegum aðferðum og túlka niðurstöður líkt og um megindlega rannsókn væri að ræða.  Það er miður.

Katrín það var þetta:  Kynferðisglæpir eru birtingarmynd kynjamisréttis.   Ég hef ekki tíma til að lesa það sem þú bentir á núna en kíki kannski í kvöld.  Sé samt ekki afhverju ætti að vera eitthvað furðulegt að gera megindlega rannsókn á þessu.  Þarf bara að aðgerðabinda hugtökin og mæla þau.  Svo getum við að vísu deilt um aðgerðabindinuna en það er annað mál.  E.t.v. finnst þér þetta skrítið því að þú telur setningin sé a priori en ég bara sé það ekki í hendi mér.  Telur þú setninguna kynferðisglæpir eru birtingamynd kynjamisréttis vera a priori?  Og ef svo er þá væri gott að fá útskýringu hvernig þú kemst að þeirri niðurstöðu.

[Bjöggi (IP-tala skráð) 9.10.2007 kl. 18:18]

Guðrún, þegar ég les það sem hún vísar í þá fæ ég það út að þetta séu menningarleg samfélagsmein sem geri sjúkum einstaklingum færi á að gera sína sjúku hluti svo sem að nauðga. Það er af því að samfélgög eru ekki nógu þróuð til að taka á þessum málum og samfélagsmyndin verndar konur ekki fyrir kynferðislegu ofbeldi. Þessvegna finnst öllum í lagi að umskera konur í sumum löndum.

Annað sem kemur líka þarna fram er að við eigum að hætta að vera umburðarlind fyrir mennigum og menningarlegum afsprengjum eins og að umskera konur.  Þessu get ég verið algjörlega sammála og finnst við á Íslandi t.d. ekki að leyfa konum að hafa Íslamskar höfuðslæður eða körlum túrbaninn og þesshátar af því að þá erum við umburðarlynd gagnvart trú og menningu sem leyfir að misnota konur. Islam gerir það sama hvað hver segir.

Það sem kata les út úr þessu er að karlar nauðgi af því að þeir geta það, ekki af því að samfélagið segir þeim það, það les ég á milli línana hjá henni, það gæti verið að hún væri að reyna að segja eitthvað annað.

Málið er bara að það er fullt af karmönnum sem geta nauðgað en gera það ekki af því að þeir eru ekki jafn sjúkir og þeir sem nauðga. Þessvegna stenst það sem kata segir ekki að kynferðisofbeldi sé skýrasta mynd kynjamisréttis á meðan það sem hún er að vísa í segir að kynferðisofbeldi fái að líðast sé líklegast skýrasta mynd kynjamisréttis (það er smá mis hjá okkur þarna). Þá er verið að tala um að samfélögin verndi nauðgara en ekki konur sem verða fyrir nauðgunum. Fólk finnst það vera málið þegar það les "væga" dóma yfir kynferðisofbeldismönnum.

 Þannig að ég kemst að þeirri niðurstöðu að ég sé fullkomnlega sammála þeim hjá SÞ og WHO og fleiri um þessi mál. Ef kata er ósammála mér þá er hún ekki sammála SÞ eða WHO og þessvegna er hún smá að misskilja eða oftúlka, nema við skiljum hlutina öðruvísi og skynjum, en þá erum við komin út í póstmodernískar hugmyndir um að sannleikurinn er mismunandi eftir því hver á í hlut. Ég held að Kata geti ekki sætt sig á það af því að þá gæti hún þurft að taka skoðanir fólks með aðrar skoðanir en hún til greina, en það hefur ætíð þótt veikleikamerki feminista þannig að ég efast um að hún samþyki það.

[Guðrún (IP-tala skráð) 9.10.2007 kl. 21:55]

Bjöggi. Þetta innlegg þitt meikar engan sens. Þarna ert þú að lesa eitthvað út úr orðum Kötu sem er ekki til staðar. Hefur Kata einhvers staðar sagt að menning hafi ekki áhrif á kynferðisofbeldi? Auðvitað gerir hún það. Kata hefur margoft tjáð sig um skaðsemi klámvæðingarinnar sem valdi því að karlmenn beri minni virðingu fyrir konum.

Skil ekki hvernig þú færð það út að Kata sé að halda því fram að menning hafi ekkert með þetta að gera.

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 9.10.2007 kl. 22:43]

Hafrún - það er til slatti af þekkingu um kynferðisofbeldi og hvernig það er notað sem valdatæki. Hins vegar á eftir að rannsaka umfang, "eðli", viðbrögð samfélagsins og afleiðingar mun betur. Því verki verður örugglega aldrei lokið heldur bætum við smátt og smátt við þekkingu. 

Að mínu mati þarftu að nota bæði megindlegar og eigindlegar rannsóknir til að fá "rétta" mynd af stöðunni og finnst skrýtið að koma með svona einstefnulega kröfu um eina tegund af rannsókn... Sérstaklega í því samhengi að ætla að nota megindlega til að svara spurningunni um hvort þetta sé ein skýrasta birtingarmynd kynjamisréttis. Þar tel ég að gott sé að hafa tölfræðina til hliðsjónar - en nota eigindlegar til að kafa dýpra í málið. Svarið við spurningunni er reyndar vitað... svo ég svari spurningunni þinni... 

Svo er ég líka forvitin - hvað myndir þú telja vera skýrustu birtingarmyndir kynjamisréttis í okkar samfélagi?

Bjöggi - þætti vænt um ef þú leggðir mér ekki orð í munn... Vil líka bæta við að mér finnst umhugsunarvert af hverju svona margir eru hlynntir slæðubanni á vesturlöndum á þeim grundvelli að hún sé birtingarmynd kúgunar - en vera alfarið á móti því að banna (eða taka á) þá hluti sem eru birtingarmynd kúgunar úr okkar menningarheimi.

[Hafrún Kristjánsdóttir, 10.10.2007 kl. 22:12]

Katrín ástæðan fyrir því að bað um megindlega rannsóknargrein var ekki sú að

[Hafrún Kristjánsdóttir, 10.10.2007 kl. 22:59]

ÚPPS  hundurinn ákvað að hoppa á lyklaborðið með þessum afleiðingum.  Byrja bara upp á nýtt.

Ástæðan fyrir því að ég bað um megindlega rannsóknargrein er sú eins og ég hef áður sagt er bara ekkert sérstaklega sleip í eigindlegri en tel mig þekkja megindlega nokkuð vel. Ég er alveg sammála því, eigindlega og megindlegar eiga alveg við.  Vona að það sé þá komið á hreint

Skýrasta byrtingamynd kynjamisréttis.  Tja.  Þegar stórt er spurt. Ég var fyrir skemmst að vinna í tengslum við pælingar í forræðismálum.  Þ.e. hversu oft móðir er dæmt forræðið, hversu oft föður, sameiginlegt forræði og fleira því tengt.  Misréttið sem kom fram þar var skelfilegt.  En hvort það sé skýrasta birtingamyndin veit ég ekki. 

Ég veit nú aðeins um hvernig kynferðisglæpir hafa verið notaðir sem valdatæki í stríðsrekstri.  Góð vinkona mín skrifaði lærða lokaritgerð um það efni.  Í fjölmörgum bílferðum okkar fékk ég haf af fróðleik hvað það varðaði.  Í þeim tilfellum er það mjög skýrt hvernig kynferðisofbeldi tengist kynjamisrétti.  Mér þykir þó alls ekki eins skýrt að kynferlisofbeldi hér t.d. sé birtingamynd kynjamisréttis.  En kannski fer það allt aftir blessaðri aðgerðabindingunni.

Ef kynjamisrétti væri stjórnandi factorinn þá væri e.t.v. ekki svona margir ungir drengir misnotaðir eða hvað?

[Katrín Anna Guðmundsdóttir, 11.10.2007 kl. 09:45]

Af hverju ætti það ekki að vera merki um kynjamisrétti? Kynjamisrétti birtist á ýmsan hátt gagnvart kk líka - t.d. í gegnum karlmennskuímyndir. Kynferðisofbeldi er byggt á völdum og yfirráðum og birtingarmyndirnar eru margar, m.a. hugarfar og sú hugmynd að karlmenn hafi "rétt" á ýmsu sem þeir eiga engan rétt á. Barnagirnd er reyndar mun flóknara fyrirbæri og alls ekki svart/hvítt - en hvort sem þolandinn er drengur eða stúlka þá eru karlmenn í flestum (en ekki öllum) tilfellum þeir sem brotið fremja. Það skiptir því máli að skoða þetta, ekki bara út frá þolandanum, heldur út frá þeim sem brotið fremur.